Liebster Award

Van de Liebster Award  had ik nog nooit gehoord.
Tot ik laatste een bericht van Kasper en Charlotte kreeg die mij nomineerden met een Liebster Award voor mijn hulp in de voorbereiding van hun Sarek tocht.
Deze virtuele award is een online kettingbrief die al een tijdje rouleert.




Of er nog iets van die eerste is terug te vinden weet ik niet.
Blijkbaar is hij ergens in Duitsland begonnen wordt gezegd.
Het idee achter de brief was om bloggers kennis te laten maken met andere bloggers.
Hen even in de schijnwerper te zetten, meer te weten te komen van de persoon achter het scherm.

De “Regels” van de Liebster Award :

1. Link de blogger van wie je de nominatie ontving.
2. Beantwoord 11 vragen die je gegeven zijn door degene die je heeft genomineerd.
3. Nomineer 5 andere bloggers en link deze.
4. Stel iedere genomineerde op de hoogte van de nominatie.

Bedenkt vervolgens 11 nieuwe vragen voor de genomineerden.


Dit zijn de vragen die ik van Kasper Kreeg

1. Welke regio, bepaald land trekt je het meeste aan om gaan rond te trekken  ?
2. Wat was je mooiste trektocht tot nu toe ?
3. En de welke hoop je nog ooit te kunnen doen ?
4. Mocht reizen niets kosten waar zou je meteen naartoe trekken ?
5. Wat is voor u persoonlijk het beste en het slechtste product dat u ooit gebruikte tijdens een van uw tochten ?
6. Wat telt voor jouw het meest, het aantal kilometers dat je per dag doet of het genieten van de natuur en omgeving ?
7. Zou je om een bepaalde reden je camera thuislaten van een tocht ?
8. Mocht geld en tijd geen hindernis zijn, wat is dan u droomtrip ?
9. Is er een product dat mogelijks nog niet bestaat, maar u wel graag op de markt zo zien verschijnen ? Zo ja, wat dan ?
10. Heeft jouw droomjob iets te maken met het hiking gebeuren ?
11. Worst case scenario, je mag nog één tocht maken, waar zou jij naartoe ?

Ik heb toch even door mijn haar moeten krabben.
Daar zijn vragen waar ik nooit bewust stil bij heb gestaan.
Het heeft wat tijd gevraagd om een antwoord te formuleren waar ik me min of meer achter kon scharen.
Het schijnt zo te zijn dat alles wat ik nu ga schrijven voor eeuwig bewaard wordt om later op het meest onverwachte moment als een boemerang terug te keren zeggen de bangmakers mij.
Het zal nog wel meevallen.
Hier gaan we dan:

Welke regio, bepaald land trekt je het meeste aan om gaan rond te trekken  ?


Spontaan zou ik Frankrijk zeggen omdat ik daar al een band mee had opgebouwd toen we als gezin, samen met de kinderen er onze vakanties doorbrachten.
Kort bij huis en tegelijk een heel veelzijdig land(schap) waren de plussen.
Vroeger, als kind zelf nooit veel gereisd en daarom alleen al, was het een openbaring.
Ik verken maar erg traag de wereld, eerder behoudsgezind en voorzichtig.
Frankrijk, meer specifiek, de Pyreneeën is bij voorbaat de streek waar ik de meeste (hoogte) kilometers heb afgelegd.

De laatste jaren kwam Zweden in het vizier dus ik weet niet of Frankrijk zijn plaats gaat kunnen behouden doorheen de tijd

Wat was je mooiste trektocht tot nu toe ?

Mooi blijft een relatief begrip.
Met zo'n vraag moet ik terugkeren naar het verleden
en met de blik van nu zien waar het oplicht in de geest.
Een beetje zoals in het uitdeinende heelal op zoek gaan naar de oerknal.
Zal ik dan maar de volgende wat oudere tocht kiezen die oplicht.
http://ivovanmontfort.blogspot.be/2011/12/onderdompelen-in-de-pyreneeen.html

Mooi heeft dan naast het landschappelijke
toch vooral te maken met het uiteindelijk toch kunnen verdragen van de frustraties die ik heb meegesleept maar ook dat heeft karakter gegeven aan een van de eerste wat langere solotochten.

En de welke hoop je nog ooit te kunnen doen ?

De eigen blik stuurt de weg die ik bewandel.
Wat samenhangend met vragen hierboven krijg ik soms eerder toevallig nieuwe ideeën in het snuitje als ik de wereld rondom mij verken.
Ik ben nog nooit bewust op zoek gegaan naar de ultieme tocht .
Een die al heel lang meegaat is het lopen van de Haute Randonnée Pyrénéenne (HRP).
Alle tochten die ik daar doorheen de jaren heb gelopen aan elkaar klevend tot een lang lint.
Ik heb hem uitgesteld omdat, nu een van onze dochters voor een paar jaar in de vs woont, ik ieder jaar een deel van de verlofdagen daaraan heb gespendeerd.
Zit ik dan, eerder door toeval, daar in de VS en zie live wat voor moois daar allemaal gelopen kan worden, dan zadelt Kasper me op met een onmogelijke vraag.
De mogelijkheden daar zijn immens.

Sommigen van de lange afstandsroutes daar in het Westen acht ik perfect haalbaar voor mij.
Mijn buurman Joery gaat de Hayduke Trail lopen.
Dat is er een van een heel stevig kaliber. Ik ben eigenlijk stikjaloers omdat hij -weet ik nu- door een magistraal landschap gaat lopen.
Je moet nog voor je vertrek, heel veel energie in de voorbereiding steken om dit project rond te krijgen. Denk aan het te pakken krijgen van allerhande vergunningen. Dat zijn zaken waar ik toch wat tegenop zie.
Laat ik het voorlopig op de HRP houden.
Landschappelijk weet ik wat ik mag verwachten.
Daarvoor moet ik het niet meer gaan doen.
Het gaat me wel soms terug gooien in de tijd.
Minimum 45 dagen solo.
Ik en mijn gedachten en de daarmee samenhangende emoties in de lange weg naar het oosten.
Daarvoor wil ik het doe.

Mocht reizen niets kosten waar zou je meteen naartoe trekken?

Zo werkt dat niet bij mij. Geld gaat niet de beperkende factor zijn. Tijd misschien wel omdat ik immers nog fulltime werk en de verlofdagen niet oneindig zijn.
Het is mijn geest en het omhulsel waarin hij huist die zijn eigen regels heeft  en die mij aan de rekker houdt zodat ik niet ongebreideld (al zou ik het willen) mijn gangen kan gaan. Ik leef wat van het moment daarom komt het er amper van om tochten te lopen waar er heel veel voorbereiding bij komt kijken om ze te doen slagen. Daarom wordt een tocht als de Hayduke Trail, los van het fysieke vermoedelijk nooit gelopen.

Wat is voor u persoonlijk het beste en het slechtste product dat u ooit gebruikte tijdens een van uw tochten ?

Het beste komt uit de herinnering.
Mijn eerste tochten liep ik met geleend materiaal met uitzondering van de schoenen.
Als lichtbron had ik een staaf zaklamp bij. Ze gaf licht maar daar was alles mee gezegd.
Handen vrij werken en licht nodig hebben, dan verdween die staaf in de mond.
Net diep genoeg om niet te moeten kokhalzen.

Mijn eerste Petzl Tikka, ik gebruik hem nog altijd,
was voor mij als wat het wiel voor de mensheid was.
Ook buiten de tochten, als ik ging joggen terwijl donker was en ik het dansende lichtvlekje voor de voeten zag, gingen mijn herinneringen soms nog terug naar die tijd.
Het slechtste produkt moeten de trekmates getten uit de AS.Adventure zijn geweest.
Na een dag begon de PU coating te degraderen en los te komen.
De moeite niet genomen om ze in te ruilen. Ik had het beter gedaan.
Meer dan waarschijnlijk gewoon een fabricage fout.

Wat telt voor jouw het meest, het aantal kilometers dat je per dag doet of het genieten van de natuur en omgeving ?

Dat ligt wat aan de eigen stemming van het moment. Ik worstel soms met dat gegeven. Ik heb wel eens onder stress te hard gelopen om de kampplaats te bereiken die ik in mijn gedachte had zonder dat dat echt nodig was geweest. Daarnaast heb ik er hoegenaamd geen moeite mee vroeg op een plek aan te komen om dan gewoon wat rond de tent te hangen, doelloos rondom kijkend, dagdromend, de omgeving wat op mij te laten afkomen.

Ik heb een paar keer korte tochten gelopen waar het mij eerder te doen was om er stevig de pas in te houden en mij te laten meedrijven op de kadans van de schoenen en mijn ademhaling, opkomend licht en duistenis. Nu zouden ze dat een microadventure noemen.
 
Zou je om een bepaalde reden je camera thuislaten van een tocht ?

Dilemma, dilemma....fotograferen hindert mij in mijn "belevingen" onderweg. Zeker als ik dan ook nog eens een filmpje wil maken waarbij ik mezelf in beeld wil brengen. Dat over en weer geloop voor de camera start/stop haalt het ritme uit mijn tocht.
Toch is het prettig om wat herinneringen vast te houden.

Voor een deel voel ik het ook als een verplichting naar de ander toe.
Foto's en schrijfsels van anderen prikkelen mezelf en zetten me op weg om nieuwe horizonten te verkennen.
Ik moet dan ook iets terug geven.
Ik ga benieuwd zijn/al ga ik het antwoord nooit weten hoe heel dat digitale menselijk beeldarchief de tijd zal weerstaan voor andere generaties.

Mocht geld en tijd geen hindernis zijn, wat is dan u droomtrip ?

Ik droom veel maar te nuchter om maar iets te kunnen zeggen van dergelijke dromen. Daar is volgens mij geen verband te maken tussen geld,tijd en de ultieme droomtrip. Zie vraag 3 en 4

Is er een product dat mogelijks nog niet bestaat, maar u wel graag op de markt zo zien verschijnen ? Zo ja, wat dan ?

Het is weinig ethisch om te knoeien aan het eigen lijf maar ga ervan uit dat ze daarmee bezig zijn om het met pillen of genetica zo te sturen dat het zich gemakkelijker aanpast aan wisselende omstandigheden.
Dat je minder vocht verliest bv, medicatie tegen hoogte ziekte bestaat al.
Het eigen lichaam als brandstofcel zal een droom van velen zijn.
Zelfs in rust produceren we voor 100 watt aan warmte.
Gelukkig maar als ik straks hoog in Zweden in mijn slaapzak moet kruipen.
Maar voorlopig is op ons vel nog geen stopcontact te vinden voor de accu lader.
Hier en daar zal wel weer een product worden geproduceerd waarvan de fabrikant om een hogere comfort ervaring belooft.
Met mijn Tikka koplampje was dat werkelijk zo
Ik voorzie, nu we al een tijd met kunststoffen bezig zijn dat er niet zo gek veel zal veranderen aan de materialen die we zullen gebruiken.

De wetten van de fysica liggen vast en die bepalen de grenzen.
We (ik alvast) zouden kunnen dromen van een tent die in honderd % van de gevallen condensvrij is maar die zal er nooit komen.
Ik pleit voor minder.
Basis gerief maar functioneel ook al geraken we dan af en toe buiten onze comfortzone.
Het houdt ons met beide voeten op de grond, verzekerd van onze plaats binnen het groter geheel.

Heeft jouw droomjob iets te maken met het hiking gebeuren ?

Ik loop soms verloren in het eigen hoofd. Moet dan ook nog eens beroepshalve voeling te krijgen met het innerlijke landschap van de ander.
Die dan, zo hij wil, als zijn eigen landschapsarchitect aan de slag kan.
In tussentijd doe ik een praatje met hem over zijn vorderingen.
Boeiend, ook al leidt het soms nergens naar toe.
Nee, ik kan me geen andere droomjob voorstellen dan wat ik nu doe.

Worst case scenario, je mag nog één tocht maken, waar zou jij naartoe ?

Daar ging de vraag rond in de familie of ze mij na mijn dood in de Pyreneeën moeten begraven.
Goed plan voor een laatste tocht denk ik.
Kasper zal het zo niet bedoeld hebben maar toch...
Vanuit de herinnering leek Lac d’Ansabère een goede plek omdat het enige inspanning vraagt om er te komen.
Het was tevens het eindpunt van mijn allereerste dag in de Pyreneeën.
Als ze me later toch nog moeten bezoeken geef ik een gemakkelijk excuus gratis mee om zich niet verplicht te voelen. 
Het is daar voor de lijkstoet best aardig wandelen als eerste kennismaking met de Pyreneeën.
Het mag in een potje anders is dat zo'n gesleur bergop en tegen de geest in van "licht gewicht tochten".
Toen ik echter er tijdens een van mijn laatste uitstappen nog eens kwam viel dit meertje me flink tegen.
Ik zou uitgestrooid worden tussen een dikke laag paardenstront.
Niet dat ik er op dat moment iets mee in zou zitten .....maar dat kan ik de familie niet aandoen.
Dus voorlopig nog mijn twijfels waar die laatste tocht naar toe moet.

 

Nieuwe genomineerden

Je zal me niet vlug terug vinden als volger van andere bloggers.
Misschien moet ik toch eens een lijstje maken van al die meer of minder anonieme mensen die ik geregeld wel eens tegen kom bij een of andere zoek actie.
Nog moeilijker dan het verzinnen van een vraag is het maken van een keuze. Het is een komen en gaan binnen de blogwereld.
Eentje springt eruit toen ze als uit het niets plots op het forum van http://hikingadvisor.be/ verscheen.
Met stip gaat de eerste nominatie naar Saskia Bos 
Bij Wandelen in de wereld zijn ze met hun twee om na te denken over de vragen. Mooie verzorgde site.
Op grote hoogte : daar hebben Steven en Hanne de HRP al gelopen.
Ik nomineer Dennis , tekst met filosofische insteek. De laatste tijd geen vibram rubber om zich voort te bewegen.
Het is momenteel wat stil op de site van Bruno Morez maar naast het woord is er ook nog het beeld.

 
Mijn 11 nieuwe vragen.
Laten we afspreken dat als een vraag toch te persoonlijk zou zijn, echt niet relevant, je zelf een nieuwe bedenkt, gericht aan jezelf.

Vraag 1:
Heb je ooit een aankoop gedaan waarvan je dacht dat dit een meerwaarde zou zijn in je "buitenbeleving"  maar later nooit meer uit de kast is geraakt?

Vraag 2:
Neem je iets mee op tocht dat eigenlijk compleet overbodig is om de tocht te kunnen lopen, extra gewicht geeft  maar wat je niet zou kunnen missen?

Vraag 3:
Hoe breng jij je tijd door eenmaal aan de kampeerplek en alle kampbezigheden (toilet,tent opzetten,eten...) achter de rug zijn?

Vraag 4:
Een leerproces vraagt zijn tijd. Zo is het ook als je besluit meerdaagse tochten te lopen. Stel dat je
de kans krijgt om een vaardigheid kado te krijgen die je actieradius flink zou kunnen vergroten, waar zou die dan mee te maken hebben?

Vraag 5:
Ik weet dat je de plek liever voor jezelf wil houden maar is er een wildkampeerplek waar je goede
herinneringen bij hebt. Wat maakt die zo bijzonder?

Vraag 6:
Ik heb eens ergens een citaat gelezen dat ging ongeveer zo: "In de rugzak verpak je je angsten."
Zou dat kunnen kloppen en wat betekent dat voor jouw?

Vraag 7:
Er is een verband met vraag 4. Heb je ergens een tocht gelopen, een ervaring opgedaan waarvan je achteraf het gevoel had dat  deze jouw een groeischeut heeft bezorgd qua vaardigheden?

Vraag 8:
Mensen geven soms een wending aan hun leven. Als we het houden op rugzaktochten ed, ben je ergens in je traject van koers veranderd? (bv op gebied van materiaal keuze, bestemming, seizoen, wijze van verplaatsing....)

Vraag 9:
Heb je een link naar een of andere website, blog, het hoeft niet met hiking te maken te hebben die voor jouw inspirerend heeft gewerkt.

Vraag 10:
Waarschijnlijk ben je aangeschreven omdat ik de indruk heb dat je warmt loopt voor meerdaagse tochten. Heb je nog andere bezigheden die je begeesteren.

Vraag 11:
Verder nog iets te melden?