Tenerife: geboren uit water en vuur

Het gaf me een controversie gevoel toen het voorstel er kwam.
Ga ik, om het vierde element erbij te halen nog genoeg lucht krijgen of voel ik me er benauwd
Ons zoeken naar een balans tussen actief en passief.
Tussen lanterfantend, slenterend op de promenades omgeven door de geur van zonnecrème of ver van alle drukte met een inspanning op te gaan in de natuur.

Onze plaatselijke openbare bibliotheek ruimde zijn rekken op en gooide de compleet uiteengevallen Delta wandelgids "Tenerife" op straat. Voor één euro was hij van mij.
De koningstocht naar de Pico del Teide heb ik aan mij voorbij moeten laten gaan.
Was ik een van de gelukkigen geweest die een toestemming had gekregen om die laatste 200 m tot de top af te mogen leggen hadden we zeker meer moeite gedaan.
Veel te laat mijn permit aangevraagd.
Vier tochten hebben we gekozen.

De eerste dag ging het richting Santiago del Teide waar we door 'recente' lava velden van een uitbarsting uit 1909 reden.
De stroom is net boven het dorp tot staan gekomen.
De extreem kronkelende TF-436 op die pas op het eind van de vorige eeuw ervoor heeft gezorgd dat de gehuchtjes in het Teno gebergte bereikbaar werden voor gemotoriseerd verkeer.
We lopen heen en terug naar de uitzichtpunten hoog boven Barranco de Masca.
In het boekje aangeduid als Guerguespad.
Verwijzende naar de oorspronkelijke bewoners van Tenerife waar de Spanjaarden vanaf de 15de eeuw alles behalve vriendelijk mee zijn omgegaan.
Definitief zijn onderworpen rond 1495.
Al je het al had overleeft was de kans nog vrij groot dat je als slaaf werd verkocht in de Nieuwe wereld.

De streek zo goed meegevallen dat we een paar dagen later er een nieuwe tocht liepen.
In het boekje op smaak gebracht met de ondertitel "De wildste kloof van Tenerife"
Ze begint vanaf het dorp Masca en werkt zich zo via een indrukwekkende kloof naar de Atlantische Oceaan richting Playa de Masca waar je desgewenst opgepikt wordt door een boot die je terug voert naar Puerto de los Gigantes.
Met een Google op "Masca-trekking"merk je al dat het bij de toeristische topattracties hoort.

Om ons een stuk te onderscheiden van de "supertoerist" zijn we niet via de zee teruggekeerd maar ging het na een rustpauze terug via dezelfde weg.
Gemengde gevoelens als ik Santa Cruz zou moeten bespreken, de stad die we de volgende dag bezochten.
Dat laat laat ik dan maar zo.
Ooit zag Tenerife er heel anders uit.
In het westen stak het Teno gebergte al boven de zee uit.
In het noord-oosten het Anaga gebergte.
De jongere ketens die later ontstonden, daarvan voegden hun bergruggen zich geleidelijk samen.
De grootste verandering, zo'n 500000 jaar geleden deed de Teide ontstaan. Met zijn 3718m de hoogste berg van het eiland en van heel Spanje.

We richten onze pijlen op de Guajara die met zijn 2718m een stuk kleiner is maar vrij liggend een goede uitzichts berg is.
Graag had ik een rondje willen lopen door af te dalen via "degollada de Ucanca" maar vermits ik Wilma weinig zekerheden kon geven over het terrein.
De kaart vermeldt "nur für geübte"
De meeste mensen ook gewoon via dezelfde weg terugkeerden,
de borden met wandelinstructies daar ook aan mee deden,
zijn we maar gevolgd.
Ik krijg een heel warm gevoel als ik terug denk aan de weg terug, toen we al in de auto zaten.
De al wat lager hangende zon en daaroverheen de wolken die over het vulkaanlandschap joegen en het geheel in een heel dramatische sfeer dompelden.

Ons verlof zijn we geëindigd met "De grote Faro-de-Anaga-rondwandeling"
met als ondertitel "Naar de noordoostkaap van Tenerife".

Een reis van twee uur met de auto vanaf onze uitvalsbasis bij Playa Paraiso tot het beginpunt bij Chamorga.
Een stevige dagtocht werd het die liep via het dorpje El Draguillo, het slechts te voet bereikbare gehucht Las palmas,
waar Roque del Dentro, een eindje uit de kust de naam heeft een vogelbroedplaats te zijn,

ging het verder naar Playa de Berejo.
Tot slot een klim om terug bij de auto te geraken.
Niet zo slim toen we poogden een paar cactusvijgen te verorberen en tot de conclusie kwamen dat onze lippen vol minuscuul kleine stekels zaten.
Slecht hebben we het zeker niet gehad maar ik zal waarschijnlijk niet snel naar Tenerife terugkeren.
Om er mijn oude dag door te brengen dan?

Dacht van niet...
De scheidingslijn is me wat te dun tussen mijn en de andere kant.
Op een eiland waar ook de crisis flink toeslaat.
Je tegelijk geconfronteerd wordt met de uitwassen  van de consumerende mens, zijn megalomaan denken als weer een zoveelste building wordt gebouwd (die uiteindelijk toch nooit zal renderen) of half afgewerkt staat te verkommeren en hem confronteert met zijn hoogmoed.
Het eiland erg onder druk staat door de miljoenen bezoekers en de daarbij horende milieuvervuiling.
De lelijke serres waaronder ze bananen kweken...
Gelukkig denken we niet allemaal hetzelfde en mag iedereen zijn waarheid hebben.

Langs de andere kant:
Tenerife, het eiland van de eeuwige lente zegt mijn gids.
Dat is waar. Stabiel weer met grote garantie op zonnig weer.
Ben je daarnaar op zoek dan zit je er goed.
Met heel gunstige horeca prijzen om zo dromerig vanaf een terras de voorbijgangers te "begapen".
Een modus operandi die ik ook beheers en op deze tiendaagse uitstap mezelf heb toegelaten.
Binnen veertien dagen naar het noorden.
Dan wordt er een ander verhaal geschreven.

Extra  foto's