rugzak uit X-Pac VX07 laminaat

Er was een eerste prototype gemaakt uit polyester zeil. Met de kennis daar opgedaan begonnen aan een gelijksoortig model waar er meer "high tech" materiaal bij is gebruikt.


Ik baseerde mijn model op de windrider van hyperlitemountaingear

De omtrek bij de bodem is in mijn geval 96 cm, aan de bovenkant 110 cm
en met een hoogte van 102 cm.
Om het aantal naden te beperken heb ik de draagzak uit twee delen gemaakt ipv 4 onderdelen.
Het rugpand is afgewerkt 26 cm breed.
Hart op hart staan de twee staven op 19 cm van elkaar. Op die breedte zijn ook de schouderbanden gezet.

Lang gedacht om voor het frame composiet materiaal te gebruiken maar uiteindelijk leek het sop de kool niet waard en hield ik het op gelamineerd hout,
door drie lagen 3 mm triplex te verbinden met PU-lijm.
Omdat een rug niet recht is heb ik de latten in een voorgevormde mal verlijmd zodat het rugpand beter aansluit op de rug. De curve wordt ook overgebracht op de zijkant van de stof die de rest van de rugzak vormt.
Qua gewicht scheelde het niets met het oorspronkelijk frame gemaakt uit eikenhout.
650x10x25 mm komt op 120 gr/per staaf. Het hout is ingepakt in tape om het vocht buiten te houden. Vernissen of behandelen met lijnolie is een andere (fraaiere) mogelijkheid.

basismateriaal:
X-Pac-VX07-backpack-laminate-165g-sqm
3 mm 3D-Mesh 390g-sqm
polyester net 175g-sqm
polyamid 1mm band
Band is 25 mm breed met uitzondering van compressiebanden op de zijkant en band bij de top wat 20 mm breed is. In de heupgordel is 40 mm band gebruikt.
15 mm evazote
Voor de voering van heupgordel, rugpand en schouderbanden
Evazote heeft het voordeel dat hij geen vocht opneemt in tegenstelling tot goedkopere schuimmatten

Opbouw:
Beginnend met het rugpand worden de twee kokers gemaakt waar later het houten frame in wordt geschoven.

Om slijtage te voorkomen door de wrijving tussen de delen werd de koker gevoerd met bij de top nog een extra versteviging omdat alle gewicht van de rugzak en inhoud wordt opgevangen door de top van de houten staven.

Ik koos ervoor om de schouderbanden demonteerbaar te maken.
Zo kan ik eventueel spelen met verschillende modellen.
Naai de banden voor zowel de schouderbanden en de gesp bij de top (die een onderdeel is van de stabilisatieriem) zo in dat ook de stiksels beschermd zijn door de voering en ze geen rechtstreeks contact hebben met de houten staven omdat ze anders, gegarandeerd op korte termijn doorgesleten zullen zijn.
Achteraf gezien had ik op verschillende plaatsen toch wat extra lijnen moeten stikken voor een steviger geheel maar de opbouw is zo dat je niet terug kan keren nadat een fase van de opbouw voorbij is.

In dat verband ben ik bijvoorbeeld vergeten een stuk band te monteren tussen de twee draagstangen om de rugzak gemakkelijk te transporteren wanneer hij niet op de rug hangt. Het valt wel op te lossen maar niet meer zo 'strak'.
Mijn naaimachine had wat moeite om door de verschillende lagen te geraken maar deed zijn werk. Vooral bij de top van het draagstel waar de houten latten steunen komen nogal wat lagen over elkaar. (zeker als het rugpand later ook nog eens met de achterkant moet worden verbonden)
Voor korte stukken kan je ook handmatig aan het wiel gaan draaien en de motor laten rusten.

Onderaan komt wat velcro. Later wordt op deze plaats de heupgordel 'gekleeft' zodat hij stabiel blijft en via twee schoenen op de heupgordel, het houten frame fixeert.
Noteer dat ik de velcro op het rugpand niet rechtstreeks op het achterpand heb bevestigd. Ik ging ervan uit dat ik eerst die 10 mm van het frame uit moest vullen tussen de staven maar uiteindelijk is dat niet nodig gebleken en kan je beter de velcro rechtstreeks op de rug vastnaaien.

Voor je beslist om het ventilerend rugpand vast te naaien maak je best eerst de heupgordel.
Bezuinig niet op de breedte en stevigheid zodat hij comfortabel aanvoelt omdat bij dit soort systemen het merendeel van de last op de heupen wordt gedragen. Ik kon mij baseren op de gordel van mijn shasta rugzak. De maximum breedte van de gordel is 16 cm.

Ik koos voor de ergonomisch betere oplossing van "duwen ipv trekken" bij het aanspannen van de heupgordel. De schoenen waar het frame in wordt gefixeerd is van een stukje cordura 1000 gemaakt.
Om de stevigheid te vergroten en het plaatselijk doorzakken van de heupgordel te vermijden door het

 gewicht van de rugzak inhoud (waardoor het contact met de rug wordt aangetast) is een stuk 1mmPE-HD van een oude rugzak gemonteerd tussen de twee stangen van het frame. Ook te koop bij http://www.extremtextil.de/
Via een centrale opening kan de gordel worden gevoerd met evazode schuim. Het voordeel is dat je zo een nette afwerking hebt van de gordel omdat het stiksel langs de binnenkant blijft.

Eenmaal de gordel klaar en hij samen met op maat gemaakte houten stangen al eens een eerste keer is gemonteerd, wordt het ventilerend rugpand  op maat gemaakt en vastgenaaid op de rug.
Voorzie voldoende speelruimte zodat je later zonder probleem de ruimte tussen de rug en rugpand uit 3D mesh op kan vullen met schuim voor een comfortabel gevoel.

Puristen of buitenlui de de ondergrens aftasten mogen wat mij betreft die extra schuimlaag achterwege laten. De stof komt dan wat strakker tegen het rugpand. Toch kan dit schuimmatje ook nog voor andere zaken worden gebruikt. Denk aan een zitlap oid omdat hij gemakkelijk te verwijderen is.

In plaats van de bodem van het net op de rug van de rugzak weg te werken in de rugzak heb ik ervoor gekozen om het net in zijn geheel op de rug te naaien waar een stuk band de bodem moet sluiten en verticale gestikte banden de opbergzak compartimenteren  Ik denk niet dat de ene oplossing waterdichter is dan de anderen omdat je door de perforaties van de naald de waterdichte laag van de vx07 toch doorprikt.
In plaats van elastisch band  aan de bovenkant van het net te gebruiken heb ik een kanaal gemaakt waar ik achteraf een ronde elastiek door schoof. Aan ieder uiteinde een klemmetje om de spanning bij te stellen.
Vergeet de compressiebanden niet in te werken. Leg daarvoor het inmiddels afgewerkte rugpand langs de lap met opbergnet en leg het band dat later de compressieriem wordt in de juiste hoek en naai een kant vast.
Aan het andere uiteinde komt een zgn ladderloc die je met een kort stukje band vastzet op de rand van de grote lap met net.

Bij de bodem komt het band dat later verbonden wordt met de schouderriemen. Bij mij staat dat in een hoek van ongeveer 45° maar mogelijk geeft een andere hoek een vloeiender overgang van de kracht. Het is verleidelijk om alle kracht op de bandbreedte te laten komen maar ik zou een extra lap stof gebruiken om het aanhechtingspunt te verbreden.

Vergeet de andere compressie riemen niet die de vulopening moeten sluiten.
Als alles is gemonteerd en niets vergeten dan wordt het tijd om de twee delen met elkaar te verbinden. De naaimachine zal het bij momenten lastig hebben om door al die lagen te geraken.
Voor de bodem zou je evt een stuk duurzamer stuk stof gebruiken omdat die extra onderhevig is aan slijtage.
Voorlopig heb ik nog geen velcro gebruikt bij de vulopening maar dat maakt het omplooien en sluiten van de rugzak wat gemakkelijker.

De laatste fase is het pruts en priegelwerk tijdens het maken van de schouder gordels. Die maak je zo complex als je zelf wil. Maak misschien eerst een "vlug vlug" proefmodel om te zien of de vorm goed is.
Goed op de schouders rust en voldoende ver voorbij de okselzone stopt om niet te irriteren of schuurt tegen de hals.
Mijn schouder gordels hebben een aanhechtingspunt vrij laag achter de rug, klimmen naar de schouderzone om dan terug te dalen richting oksel.

Het geeft alvast het gevoel dat de schouderbanden maar erg losjes aan de rugzak hangen dan dat de schouderbanden rechtstreeks vast gestikt zouden zijn aan de rugzak. Door de vorm van schouderband die ik heb gebruikt (de wat complexere S-vorm die de oorspronkelijke banden van mijn rugzak hadden heb ik eruit gehaald) was het misschien logischer geweest de aanhechting op de rugzak hoger te leggen, in de buurt van de schouderhoogte. Het verschil in gevoel eenmaal de rugzak op de rug hangt is vermoedelijk echter marginaal. De stabilisatieriemen staan in een goede hoek boven mijn schouders en fixeren de rugzak goed tegen de rug terwijl ze de schouders ontlasten.

Evazode heeft erg goede grip op de achterkant van VX-07 stof en daarom was ik genoodzaakt om deze met tape af te dekken om zo over de stof (die binnen/buiten was gekeerd)te kunnen stropen. Het helpt als je een touwtje (op foto het witte draadje links) vastknoopt aan de gesp. Zo kan je als bij een kous de stof over het schuim schuiven en aan het eind afwerken met een of ander fixatiemethode om de schouderbanden te verbinden met de eigenlijke rugzak. Ik gebruikte een combinatie van 1 en 2 zodat de lengte instelbaar blijft.


Met de stiksels langs de binnenkant geeft het opnieuw een erg mooie afwerking zonder dat je met band de omtrek moet zomen om de naad weg te werken.


De rugzak weegt in zijn geheel 1300gr.
Nu ik toch een losse heupgordel en schouderriemen heb kan ik eventueel later een extra, veel kleinere zak maken want deze is toch wel voor het wat langere werk.
Laatst bij een eerste test toen ik in een lange mars over de Lee trail stoomde tussen Ettelbruck en Kautenbach,
extra op gewicht gebracht met overvloed aan drinkwater voelde hij wel OK aan.

























Foto's

Reacties

  1. Vol ver - en be- wondering gelezen en vertwijfeld achteruit geleund. Respect...

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ben, bedankt voor het compliment. Daar gaat zeker nog een nieuwe, wat kleinere worden gemaakt. Her en der wat verfijnder uitgewerkt met de wetenschap die ik heb opgedaan met deze.

      Verwijderen

Een reactie posten

Populaire posts