Banyuls-sur-mer - Zoersel: Een fiets verhaal

Volgend jaar ga ik op pensioen. Al een hele tijd zat in het hoofd om naast mijn meerdaagse wandeltochten mij ook aan meerdaagse fietstochten te wagen. Wat in dezelfde stijl als  hoe ik te voet door het landschap trek. Zo onafhankelijk mogelijk en wanneer mogelijk, gewoon mijn tent op slaan, ergens verdoken in het landschap. Dat er een nieuwe fiets moest komen was na de fietstocht Parijs-Zoersel wel duidelijk. Uiteindelijk is de knoop doorgehakt en werd het een koga world traveller met alles erop en eraan. 

Dat ik een fietsenmaker in de buurt heb die Koga in zijn assortiment heeft was een voordeel. De bestelling was ergens in november vorig jaar en pas begin maart kreeg ik het bericht dat hij binnen was. Nog net genoeg tijd over om enkele tochtjes te fietsen om hem gewoon te worden en bv de usb poort om mijn elektronica op te laden via de dynamo doet wat beloofd.

Ik stak de gpx van de route in mijn wandelgps aangevuld met enkele campings en alle waterpunten die mij onderweg mogelijk drinkbaar water konden leveren . Dit door in te zoomen op de digitale kaart op zoek naar symbolen in dat verband. Later kwam ik erachter dat anderen dat ook al hadden gedaan en alle potentiele plaatsen reeds hadden opgelijst. Nog een manier gezocht om mijn wandelgps degelijk op mijn stuur te bevestigen en ik kon vertrekken.

Vrijdag 21 april 

Aanloop: 0-75 km

Die vrijdag voormiddag gepakt en gezakt naar Antwerpen waar ik de trein tot Binche nam. Een rustige ravel weg bracht me naar Maubeuge. Niet zonder nog een keer toch de verkeerde weg te nemen en terug te moeten keren op mijn stappen. 

In Maubeuge flink moeten zoeken waar die wagon was waar ik mijn fiets kon plaatsen. Niet de meest moderne trein dus zonder lage instap zodat er heel wat spierkracht bij kwam kijken om hem in het stel te hijsen. Ik daarna ook nog eens de bocht moest nemen via een veel te smalle deur om dan de fietsruimte te bereiken. In Paris Nord smeet ik mij als een volleerde parijzenaar in het verkeer om bergaf te zoeven naar Gare Austerlitz. Tegenover mij in de hal stonden twee mannen te wachten die meer in bikepack stijl onderweg waren. Vrij identieke fietsen met heel wat liters waterbus aan hun frame bevestigd. Ze nemen ook de nachttrein naar de Spaanse grens langs de kant van de middelandse zee en sporen daar verder naar de zuidpunt van het europese vaste land om dan geheel op eigen kracht naar de noordkaap te fietsen. Ook op de nachttrein is het werken geblazen om mijn fiets ordentelijk te plaatsen. De fiets moet worden aangehaakt in de hoogte zodat hij vertikaal hang. De twee mannen zitten in hetzelfde compartiment en met hun extra breed stuur hebben ze nog meer moeilijkheden om op de trein te geraken. Hun voorwiel moest eruit om de bocht naar de gang te kunnen nemen. Ik kruip gelijk in mijn slaaplager. Ons compartiment zit eivol.

Dag 1

Zaterdag 22 april

75-138 km

Banyuls sur mer is mijn eindstation. 

Ik stap nog even een supermarkt binnen maar het aanbod is zo uitgebreid dat ik er stress van kreeg en niet wist wat kiezen. Uiteindelijk sta ik buiten met met een peer, een paar kiwi’s en een taartje in de hand. Mijn avondeten staat vast. Ik kies wat ik ken. De buitensport voeding waar je gewoon kokend water op moet gieten, tien minuten moet wachten om dan alles met een lange lepel naar binnen te werken. Aangevuld met 50 gr couscous op smaak gebracht met twee zakjes royco soep. Verder voor enkele dagen muesli bij, wat 25 cl melkbrikjes en mijn klassieke notenmix mengsels. Ik zou gaandeweg wel overschakelen op wat ik onderweg zou kunnen kopen.

Ik basseer me op de route “Fietsen naar Barcelona” maar doe het omgekeerd. Ik zou wel zien hoe ver ik ga geraken met de 15 dagen die ik voor dit project heb. Van zuid naar noord zou mij het minste stress geven en haal ik het niet: Op het einde zou ik gewoon op de TER trein kunnen stappen en via Nancy met wat tussenstoppen gewoon thuis te geraken. Plaats reserveringen voor de fiets zijn daar niet nodig.

Col de Banyuls haal ik niet zonder enkele keren af te moeten stappen omdat het mij te steil werd. Eenmaal de voeten aan de grond is het onmogelijk om terug op de fiets te geraken en was het stappen naar een minder stijl stuk. Dat wordt flink werken om terug thuis te geraken zat ik mij te bedenken;

Enkele 4X4 toerders wringen zich tussen de rotsblokken die de bedoeling had om deze grenspas af te sluiten voor auto’s. Spanje was best aardig fietsen. Soms over vrij grote wegen maar in deze hoek is er weinig volk onderweg. De dorpjes verzorgd. Veel waterpunten waren nog afgesloten. 

Zijn ze in deze droge regio spaarzamer geworden met water of staan deze aftappunten nog steeds in wintermodus om bevriezen te voorkomen? Ik weet het niet. Ik sleep voor 5 liter water reservoirs met mij mee. Heb genoeg actieradius. Aan een speelpleintje maak ik een korte stop. Eet er mijn fruit op en kan wel mijn watervoorraad aanvullen die sinds mijn vertrek thuis al redelijk geslonken was. Ik beweeg me terug naar het noorden en ruil mijn kort verblijf in Spanje in voor een wat langer verblijf in Frankrijk wanneer ik via Col de Manrella me naar beneden laat vallen richting las Illas. Ik ben hier al eerder voorbij gekomen op mijn tocht over de HRP. De meerdaagse voettocht tussen de Atlantische oceaan en de Middelandse zee. Het bivakweitje ziet er gehavend uit. Vermoedelijk is er een wolkbreuk geweest in het verleden en heeft die hier heel de boel overhoop gezet. 

Een aarden dam en een afgebroken zijmuurtje moesten voorkomen dat het dorp gevaar zou lopen. Het water moet nu een andere weg kiezen naar het dal. Er is hier een WC en zelfs een plek waar je een douche met koud water zou kunnen nemen. Een werknemer van de gemeente komt mij later op de avond zeggen dat de bivakzone verplaatst is. Hij verwijst me naar het mooie grasrijk hoekje iets verderop in terrasvorm. Met ook nog enkele banken. Ziet er inderdaad een stuk beter uit dan de zandvlakte waar ik nu sta. Ach, ik ben geinstalleerd en heb geen zin meer om heel de boel op te breken. Er wordt geen onweer verwacht deze nacht.

Dag 2:

Zondag 23 april

138-250 km

In de vroege ochtend zet ik een heerlijke afdaling in weg van Las Illas. 

Sommige dorpjes misschien te snel doorgeraasd maar in Thuir kon ik een koffie met een pain de suisse niet laten liggen. Het is voor iedereen zondag en stuur deze quote door aan het thuisfront. Inspanningen bergop (waar het soms niet veel sneller dan 6 km/uur gaat) worden gecompenseerd met lange afdalingen waar het goed vooruit gaat. 

Wielrenners, vakantiefietsers, dat schept een band en daar worden op moment van kruisen volop begroetingen uitgewisseld. Op voorhand had ik een ruwe etappe indeling gemaakt om dan na 15 dagen de eigen straat binnen te rijden. De dag etappes wel erg ambitieus en vermits geen referentie valt het af te wachten hoe een en ander verteerd gaat worden.Vul mijn waterbussen bij in Durban. Een waterpunt dat niet zo direkt op de kaart stond aangegeven en rij het dorp uit naar de parking. Daar waar de D50 uitkomt op de D611. Waar mogelijk ben ik al eens met de google auto langs de plekken gereden die potentieel bivakmogelijkheden hadden.

Ik had mij voorgenomen waar mogelijk te kamperen met een bank in de buurt zodat ik op een comfortabele manier mijn eten kan bereiden zo ook de avond door te brengen. Mijn vertrouwde akto zal mijn onderkomen zijn de komende tijd. Ik ga hier goed staan. Een luxe bank/tafel, vuilbak en een vlak grasveldje. In de nacht word ik verstoord door een aanrijdende auto en nogal wat luidruchtige mannen. Het zorgt even voor onrust tot de auto vertrekt en alles terug rustig werd. Een zacht knagende rechterknie wordt aangevallen met een pilletje. 

Dag 3:

Maandag 24 april

250-401 km

Dit wordt een van die dagen waarvan ik niet goed weet hoe ik ze ga verteren. Terugblikkend was het vooral stoempen en minder rondgekeken dan gisteren. Ik moet mij niet focussen op mijn kilometerteller want dan geraakt een mens gefrusteerd. Al stappend kan ik gemakkelijk een ritme vinden waarbij ik “onderweg” ben zonder dat ik het gevoel heb mij moet voortstuwen. Al fietsend moet ik dat gevoel nog vinden hoewel het begint te komen. Verdragen dat het bergop soms niet harder gaat dan 6 km/uur (Op dat tempo is het lang fietsen eer ik terug in Zoersel ben) maar eenmaal boven komt de beloning wanneer ik kilometers lang in een bergaf zit. Aan de Middellandse Zee door zo'n pretpark gereden dat mijn brein doet schiften. Wat een druktemakerij nog eens aangezwengeld door luide muziek uit de boxen. Nee, ik ben al lang blij dat ik in de voorbereiding er voor koos om toch alweer een stuk in het binnenland te zitten. 

Veel wijngaarden gezien onderweg. Iets anders zal hier mogelijks toch niet goed willen groeien. Zat mij te bedenken dat wanneer de landbouwers in Limburg hun fruitbomen willen gaan rooien om het land om te zetten in wijngaarden.....het ook niet de oplossing gaat zijn om een bijdrage te leveren aan de voedselproduktie. Kort meegefietst met een fransman die richting Toulouse moet. Uiteindelijk bereikte ik na 151 km mijn eindbestemming. Even buiten Saint Jean de Fos daal ik af naar de picknick zone aan de linkeroever van le herault waar ik aan het einde mijn tent op zet. 

Mijn tent opzetten langs de oever, het zou een mooier plaatje opleveren maar ik doe het niet omdat er uitdrukkelijk staat geschreven dat kamperen daar verboden is. Ik gok dat wat hoger en uit het zicht ze milder zijn mocht ik controle krijgen. Zet me na het eten nog een geruime tijd langs de oever met zicht op Pont du Diable om deze lange dag te laten bezinken. 

Vul mijn wasbakje met rivierwater en aan mijn tent was ik mij. Jaren heeft dat wasbakje bij het ongebruikte materiaal gelegen. Naar mijn gevoel een overbodig item om in mijn rugzak te steken. Wanneer het ging over het vullen van de fietstassen was ik iets minder kritisch met gewicht bezig.

Dag 4:

Dinsdag 25 april

401-526 km

De nacht is vlekkeloos verlopen. Wakker worden midden een mix van Mediterranese geuren die mij omringen. Vroeg op stap. 

Het is erg rustig in gorge de l'Hérault en geleidelijk aan gaat het richting Cevennen. De bewolking in de voormiddag trok geleidelijk weg en de kilte die er hing in de schaduw van de gorge maakte plaats voor zonovergoten uren. De zonnecreme wed boven gehaald. De ganse dag was het schakelen geweest om mijn kadans te houden binnen het golvende landschap. Iedere nieuwe dag in mijn hoofd de teller op nul zettend maakt de inspanningen verteerbaar. 

Niet te ver vooruit kijken. Zo maak ik het behapbaar. De wind heb ik niet mee, dat nemen we er maar bij. Bij Saint Hippolyte du fort fiets ik door een mooie spoortunnel. 

De cevennen naderen en ook het gevoel van prettig weerzien daar ik in het verleden al enkele keren in dit gebied was. De maker van de route heeft mooie paadjes uitgezocht. Saint Ambroix liet toch langer op zich wachten dan gedacht. Het begon zeer te doen. Terug de winkel in voor het aanvullen van mijn voorraad maar ook hier teveel keuze zodat ik niet kon beslissen. Had nog genoeg extra bij. Uiteindelijk toch naar buiten met wat kiwi's, stuk kaas, voorgesneden brood en een fles fruitsap.

Joeg de benen nog eens aan tot Bessege waar ik mij midden de heersende kindervreugde installeerde in een plaatselijk park met speeltuigen. In een gebrekkige "wereldtaal" wat korte conversaties gevoerd met de ouders. 

Later wanneer iedereen begint in te pakken, de macho's gestopt zijn met het demonstreren van hun "kunde" door onder een stofwolk hun auto laten tollen, begint het rustig te worden. Enigzins in het zicht van de weg maar blijkbaar zo werd mij geruststellend toegesproken zal ik hier geen moeilijkheden ondervinden. Ik heb een WC en drinkbaar water bij de hand. Een tafel en bank...Wat wil een mens nog meer.

Dag 5:

Woensdag 26 april

526-640 km

Vandaag heel wat klimwerk voor de boeg maar ik heb het rustig aan gedaan. In Les Vans kocht ik mij enkele koffiekoeken die ik over de dag verdeeld naar binnen werkte en zo als een beloning de scherpte van de dag er wat uit haalde. Ik fiets door bekende plaatsen waar we kwamen tijdens gezinsvakanties of de momenten dat ik er meerdaagse tochten liep met tent en rugzak. 

Ik genoot met volle teugen tot La Bastide. Zette me op een terras voor een koffie en volgde sluiks de conversaties van enkele rugzakwandelaars. https://www.chemin-stevenson.org/ blijft een magneet in deze streek. Na La Bastide wordt het een stuk drukker en moet ik wat meer auto's verdragen. Het bleef hard werken om mijn eindpunt van de dag te bereiken. De enige plek in de voorbereiding waar ik niet gans zeker van was hoe comfortabel kamperen het daar zou zijn. Eenmaal ter plaatse was het zoeken naar een geschikte kampeerplek. De google auto had mij enige indicatie gegeven van de omgeving maar in de realiteit viel het wat tegen. 

Uiteindelijk is mijn oog gevallen op een weilandje kort bij een beek die door deze vallei stroomt. Een dikke rotsblok kan dienen als stoel. Ik ben tevreden. Wat later op het jaar lijkt deze plek onbruikbaar omdat afgaande op de prikkeldraad dit een koeiewei is. Terug op de weg geraken zal enige inspanning vragen omdat ik een stukje "off trail" zit en een een stuk lager dan het voetpad.

Dag 6:

Donderdag 27 april

640-757 km

Ik kom in de buurt van de Auvergne. De eerste uren geniet ik volle bak van mijn ritje door het gebied met zijn uitgedoofde vulkanen. De lucht roept atmosfeer op.  

Mooie route tot Le Puy en Velay met af en toe een tunnel. De stad is mij te druk. Nog veel vrachtverkeer op het volgende deel ook al loopt er parallel een breder D weg. Stevig klimwerk; Na het hoogste punt een heel lange afdaling; Altijd goed als beloning. Het is veel rustiger fietsen op de D 38 weg tot Ambert. Ik had al water getankt in een super propere publieksWC in een dorpje. De voedingswinkel die ik had aangevinkt lag een beetje buiten de route. Omdat ik nog genoeg eten had voor morgen heb ik hem maar overgeslagen. Ik zette me wel op een terras voor een café au lait alvorens ik de laatste kilometers af ging haspelen. Toch blij wanneer ik Job bereik. Een vrij levendig dorpje voor zijn grootte. Een propere publieke WC en een bakker. Ik sta hier op een mooie plek bij een picknickweide in de buurt van een kapel. Zet eerder dan anders de tent op omdat ze heel nat was geworden bij de vorige overnachting door condensatie. 

Zowaar een waterkraan bij de kapel dus kan er ook een wasbeurt vanaf. Een praatje met een wandelend koppel bij ondergaande zon. Eigenlijk uren te vroeg hier. misschien toch eens gaan spelen met het ritme onderweg. Ja daar zijn van die whaw momenten maar tegelijk voel ik ergernis wanneer zware vrachtwagens zich door de kleine dorpskernen proberen te wringen. Zelfde thema's als de vorige dagen durven soms de revue te passeren. Het constant schakelen, het traag evolueren van de kilometerstand wat dan weer zorgelijk aanvoelt en Zoersel nog zo ver lijkt. Eigenlijk is al die ruis onnodig. De brokken iedere dag behapbaar zodat ophet einde de taart ook wel op geraakt.

Dag 7:

Vrijdag 28 april

757-862 km

Ik begin in mijn ritme te geraken. mooie rustige nacht. Drie koffiekoeken gehaald voor onderweg. Ik kon mijn ruis meer dan anders beter bedwingen. De inspanningen werden beloond met flitsende afdalingen. Fysiek gaat het mij uitstekend. Het geeft vertrouwen dat ik het wel ga redden en ik besluit, wat er ook gebeurt, ik in eerste instantie gewoon naar huis fiets in plaats van tegen het einde toch in de verleiding te komen om op een trein te springen. 

Vandaag stonden er twee lange klimmen op het programma met als hoogtepunt de laatste lange afdaling naar renassanse. Langs de andere kant was een werkpaard zich omhoog aan het werken. Bij het kruisen begroeten we elkaar kort. Nu en de vorige dagen kwam ik geregeld koppels tegen richting zuiden. de kans is groot dat die richting barcelona trekken. Kabbelende beekjes, frisgroen gras. Geregeld weiland tegen gekomen dat als bivak plek had kunnen dienen. 

In Renaison alweer die keuzenstress in de winkel. Kocht me wat kleine busjes melk voor de komende dagen. Een wolkje 'savonds in de koffie en de rest in de ochtend bij het muesli ontbijt. 4 kiwi's een stuk kaas en een blokje smeerbare kruidenkaas om morgen mijn "eeuwig houdbaar" brood op te smeren. Ik hou nog genoeg knabbels over om ook zondag te overbruggen. Hoewel, ook op zondag zijn de grote supermarken in de voormiddag open en sluiten de winkels al lang niet meer in de namiddag om pas 'savonds open te gaan. Europa zal ook hier nivellerend hebben gewerkt. Ik stop iets vroeger dan gepland. (In eerste instantie bij Pouilly sous Charlieu) Ik had al gemerkt dat langs kanalen en rivieren en geregeld banken/tafels stonden met grasveldje waar je in principe redelijk anoniem zou kunnen kamperen. Er hangt onweer in de lucht wanneer ik besluit om een eind aan de dag te breien. 

Het voordeel om te stoppen langs Canal de Roanne a Digoin is dat ik extra water heb voor een wasbeurt. Het water ziet er proper uit. getuige aan de vele schaatsers op het oppervlak waar de oppervlakte sapnning van het water nog niet om zeep is geholpen door chemische stoffen. Ik merk dat itt meerdaagse wandeltochten ik meer moet eten omdat anders heel de kracht weg gaat uit de benen. Stappend heb ik daar veel minder last van. Ik zie een extra spier opbollen tussen mijn kuitspier en scheenbeen terwijl een meer afgetekende ribbenboog mij laat weten dat er ook al flink wat vet is verbrand.

Dag 8:

Zaterdag 29 april

862-977 km

Een stressvol begin van de dag. De ganse nacht en een stuk van de voormiddag heeft het geregend. Ik merk dat mijn 6plus niet meer laadt en mijn smartphone mij een alarmernd bericht geeft om onmiddelijk de stekker eruit te trekken omdat er vocht is gedetecteerd bij de oplaadpoort. Daarnaast ook vergeten om de plug af te sluiten met het rubberen kaptje zodat mogelijk ook via daar water is binnen gedrongen. Schroef ergens onderweg het geheel even uit elkaar er merk dat het onwaarschijnlijk is dat het probleem hier niet gezocht moet worden. De elektronica zit ook onder een heel dikke laag epoxy oid zodat daar toch niet veel te drogen valt. Ik krijg het euvel niet zo direkt opgelost. Ik zie al heel mijn tocht om zeep gaan. Ik heb dan wel wat kaarten bij uit een oude michelingids maar om daarmee thuis te geraken zal ook niet simpel zijn omdat ik heel wat kleine wegen zou kunnen missen of heel veel tijd kwijt geraak om op het juiste spoor te blijven. Koop in paniek een rits alkaline batterijen in de hoop dat ik de GPS aan de praat kan houden de komende dagen. Uiteindelijk kan ik door wat logisch redeneren besluiten dat het vooral aan de usb kabel ligt. Thuis al bezorgd toen hij binnen kwam met nog wat ander materiaal dat hij een stoffen mantel had. Niet de meest voor de hand liggende oplossing wanneer het regent. In Cluny een grote supermarkt binnen gestapt en oh groot geluk, ze hadden er usb kabeltjes met aan beide kanten een USB C aansluiting. Toen kon ik alle spookgedachten achterwege laten en werd het landschap een stuk vriendelijker. 

De visser in de ochtendnevel met zijn voeten in de loire had wel iets. Hoe charmant Cluny ook was, ik vond het te druk en reed verder. Geen zin om op een terras te gaan zitten. Morgen rond ik de 1000 km sinds mijn vertrek. Het is prettig fietsen op deze omgevormde spoorwegbedding. Fiets voorbij Taize. Ik was 16 jaar toen ik hier ooit met een jeugdorganisatie was geland. 

Stop ook vandaag iets vroeger dan voorzien omdat ik onderweg een mooi alternatief tegen kwam. Een eindje van het fietspad. een stel banken en bij een vijver waar de groene kikkers het beste van zz lieten horen. Verrast hoeveel variatie er zit in het individuele gekwaak. Alles is terug droog geraakt. Laat de nacht maar komen.

Dag 9:

Zondag 30 april

977-1095 km

105km veelal met de wind op de kop. Het was een dag om door te bijten. Midden in een wijnstreek met enkele mooie dorpen onderweg zoals het wat grotere Beaune. Het meer Etang Neuf waar ik aan sta is helemaal opgedroogd. Wat nog over blijft op wat nu eerder een grasvlakte is, zijn de grote schelpen van de zoetwatermosselen die hier ooit in leefden. In principe is kamperen er verboden maar ik waag het erop. Gewoon wat langer wachten om de tent op te zetten en bij het eerste licht ben ik toch alweer weg. Alternatief was de mobilhomeparking langs de oever van de Saone. Even daar een kijk gaan nemen maar de beslising was snel gemaakt.

Dag 10:

Maandag 1 mei

1095-1202 km

Het is vandaag 1 mei. Op veel plaatsen staan er vrouwen met een mand vol meiklokjes. Spring even binnen bij de bakker om dan het kanaal op te zoeken dat Bourgondie met Champagne verbindt. 

Het moet een huzarenstuk zijn geweest om dmv heel veel sluizen het hoogteverschil tussen de Marne en Saone weg te werken. Bijzondere ontmoeting onderweg met een vrouw uit Bakhuizen die onderweg was met haar fiets terug naar Nederland. Haar kort verhaal was dat ze haar huis in Nederland had verkocht en het plan had om naar Afrika te fietsen. In Marseille echter tegen een man opgelopen waar ze een half jaar bij heeft verbleven. Nu onderweg terug naar huis omdat een van haar kinderen zwanger is. Ze toch een deel van de familie uit wil blijven maken. Cijfermatig wil ze 9 maanden elders zijn, 3 maanden bij haar kinderen. Over dat half jaar in het zuiden; Ze vindt van zz dat ze in die tijd er veel ouder op is geworden. Een meer getaande huid door het zonnige klimaat wordt als reden vooruit geschoven. Waar ik eigenlijk toch heel wat voorbereiding in mijn tocht heb gestoken, laat zij de dagen wat op zich af komen en ziet wel waar ze iedere dag stopt voor een overnachting in haar tent; Ik had mij iets meer voorgesteld van mijn kampeerplekje bij Rolampont. 

De waterkraan bij het wc huisje geeft geen water. Ik had een afdak, ik had een bank. Ik zou niet mogen klagen. Een Nederlands koppel wat hier al eerder was verwonderde zich ook over het afgesloten waterpunt. Rolampont heeft een bakker. Daar wil ik zeker nog langs. Het wordt morgen een lange dag. Hopelijk ben ik op tijd in Commercy voor het sluiten van de winkels.

Dag 11:

Dinsdag 2 mei:

1202-1362 km

Een gevarieerde maar lange dag is het geworden. 

Vandaag 160 km afgelegd. Mistige start en dan door een pallet van verschillende landschappen. Soms is de weg net iets te recht en lang maar dan langs kanalen en rivieren. Langzaam werkend naar een plateau maar dat gaat in Frankrijk via heel veel bergop en bergaf. 

Het is nooit vlak in het binnenland. Dan in de afdaling naar de maasvallei waarvan ik dacht dat het nu wel gedaan zou zijn met het golvend terrein. Nee dus. Gelukkig dat ik in Vaucouleurs naar de winkel ben geweest anders had ik het nooit voor sluitingstijd gehaald. 

Kwam pas om 19u op mijn bestemming aan. Mooie lokatie in een bos met picknickbanken vlak langs Canal de la Meuse

Dag 12:

Woensdag 3 mei:

1362-1490 km

Het aantal vakantiefietsers is duidelijk toegenomen in de andere richting. Ik ga ervan uit dat velen de bron van de Maas opzoeken. Steeds die korte begroeting en iedereen zet zijn weg verder. Inkopen gedaan bij een gigantische lidl in Saint Michiel.

In Verdun ga ik op zoek naar de waterkaantjes in het park maar ze blijken nog afgesloten. Omdat ik geen andere waterpunten aan heb kunnen duiden op mijn kaart voor vandaag fiets ik toch even Verdun binnen om mij op een terras een koffie te bestellen. Ik vraag toestemming of ik mijn drinkbussen mag vullen. Zo kan ik weer een hele tijd verder. Ik begin mij zo stilaan richting belgische grens te werken. Onderweg de kleine dorpjes waar al langd de kruidenier en bakker uit zijn verdwenen. Mooi pallet van kleuren. Het koolzaad staat volop in de bloei.

Dag 13:

Donderdag 4 mei:

1490-1621 km

Aangekomen in Haybes. Ondanks de 130 km vandaag was het een fluitje van een cent. Nog enkele uren bergop en bergaf om dan aan het fietspad langs de maas uit te komen. 

Dat bleef meestal biljartvlak. De tunnel van Revin was wel spectaculair. Onderweg water bijgetankt en mij toch op een koffie getrakteerd. dat was het zowat voor vandaag. Ook anders dan de vorige dagen, ik heb nu terug de wind in de rug. Dat scheelt; Ik moet mijn bivakplek wat bijsturen. 

Waar ik dacht te kunnen staan kwam niet overeen met de realiteit en ik fiets nog een eind verder langs de Maas. Ik vink een plek aan waar de bewoning relatief op afstand ligt. Als ik op dat stuk een bank tegen kom dan wordt dat mijn eindpunt. Een geluk dat de realiteit mijn verbeelding volgt. Ik sta op een goede plek. Wel vlak langs het fietspad maar er is weinig verkeer. De helling vol daslook. Een geur die ik wel kan waarderen.

Dag 14:

Vrijdag 5 mei:

1621-1725 km

Weinig puf vandaag. Toch was het prettige fietsen langs de Maas. Ik ken immers de route tot bij de eigen voordeur. De lijn op mijn GPS die ik heb wijkt soms wat onlogsich af van de route maar alles is vrij duidelijk. Met de kerncentrale in zicht lijkt het dat het fietspad hier verlengd is en je gewoon de bocht zou kunnen volgen. 

Toch fiets ik even Chooz binnen. Koop me nog een paar koffiekoeken en vermits mijn kaart zegt dat er een waterpunt is bij de kerk vul ik hier voor de laatste keer mijn water bij. Genoeg om het tot morgenmiddag uit te zingen. 

In Givet stap ik voor de laatste keer de winkel binnenvoor nog wat kiwi's en een zak muesli. Ik zoek de Ravel richting Namen op en voor ik het weet zit ik terug in Belgie. 

Bij Namen klim ik uit de maasvallei en volg de Ravel richting Hoegaarden. Ik weet mijn plek al waar ik deze avond zal staan. Ik heb al eens een keer gebruik gemaakt van deze rustplaats met genoeg gras voor mijn tent. Even had ik overwogen om er een lange dag van te maken en in een streep naar huis te fietsen. Een andere stem in het hoofd zegt dat dit waanzin is. 

Ik volg de twee stem in zijn redenering. Ik ben vrij vroeg op de eindplek voor vandaag. Besluit nog wat te lezen en bij ondergaande zon loop ik een eindje over en weer over het pad met zicht op een open landschap; Leg alles klaar voor morgen. Ik besluit bij het eerste licht aan te zetten richting Zoersel.

Dag 15:

Zaterdag 6 mei:

1725-1817 km

Gewoon rustig uitrijden. Met af en toe een bericht naar het thuisfront om mijn vorderingen door te geven. Ik koop me nog twee koffiekoeken. Eentje eet ik op voor het station van Aarschot. De volgende bij een stop in Herentals. Morgen is het open bedrijven dag. De spoorbrug over het Albertkanaal wordt vervangen en je kan de werf bezoeken waar de nieuwe brug in elkaar wordt gelast. Indrukwekkend om te zien.

Iets voor 12u rij ik mijn straat binnen. Schiet gelijk in aktie om mijn gerief te laten drogen of berg het op. Tegen 14u is het alsof ik niet weg ben geweest. De verwelkoming van Wilma intens. We hebben elkaar lange tijd niet gezien. Zij was in Engeland met enkele vriendinnen om het pad te lopen. Halverwege haar verlof heb ik de voordeur achter mij gesloten. Waar de volgende tocht mij naar toe zal brengen weet ik nog niet.

Foto's

https://photos.app.goo.gl/VA9JBUdUKrfBXhm67