Tussen Kvikkjokk en Saltoluokta

Het moet het hoogtepunt zijn geweest van het voorbije wandeljaar. Ik had september 2017 een heerlijke herfsttocht doorheen Sarek gelopen en had toen al op het einde aangekondigd dat ik mogelijk opnieuw een route uit zou zetten en in tegenstelling tot mijn persoonlijke voorkeur, deze keer wel open zou staan voor het idee om medereizigers uit te nodigen.
Mijn schoonbroer theo had al gepolst of ik plannen had. Bij deze stond hij al op het lijstje.
Later voegde hij er zijn dochter Mieke aan toe.
Ik plaatste een oproep op http://hikingadvisor.be/
Aangevuld met wat achtergronden over de streek zodat potentiële kandidaten er zich een voorstelling van konden maken 
Heel veel animo was er niet te voelen.
Op zich een goede zaak omdat het toch een vrij uitdagend project is.
Met aanvullend Sven en Kevin op de lijst vertrokken we met 5 richting hoge noorden.

Een gedetailleerd verslag moet je niet verwachten.
Mocht je toch met vragen zitten over deze tocht dan zal je me wel weten vinden.
Mijn conclusie is dat je, wanneer je in groep wandelt toch wat meer varianten achter de hand moet houden om het voor iedereen "gezellig" te kunnen houden.
Ik onderweg geleerd heb dat er mensen zijn met een goede neus om hun weg te vinden in het landschap.

Ik daar veel van heb kunnen leren.
Ik ook geleerd heb dat ik op sommige trajecten van mijn september-2017 tocht niet de meest evidente route heb genomen.
Ik het mij op sommige trajecten te moeilijk gemaakt terwijl we dit jaar wat meer op het juiste/logischer spoor bleven.
We dit jaar qua weer, uitzonderlijk goede dagen hebben gehad.
Je je daar best niet op baseert als je de tocht wil kopiëren.



Maar met het kopiëren van deze tocht je een heel gevarieerde tocht gaat lopen die een goede doorslag geeft waar Sarek voor staat.
Spijtig dat we deze keer niet op Luohttoláhko zijn geraakt.
Het zou een extra dimensie hebben gegeven.
Natuurlijk zijn er nog uitdagender trajecten te bedenken maar voor een gemiddelde hiker moeten de grenzen niet worden opgezocht.
Ik mij in de groep van een gemiddelde hiker erg thuis voel.
Het bovenstaand filmpje geeft een goede weergave wat je mag verwachten.
Nogal traag maar dat is het goede ritme als je je door een vallei wil werken.
Let ook even op de rivieroversteken en zoek de fout die sommigen hebben gemaakt.
Niemand van de groep had waadschoenen bij maar liep de tocht met "natte voeten".
Dat is doenbaar als je weet waar je mee bezig bent.

 Zelf droeg ik constant neopreen sokken van 3mm.
In 2019 heb ik geen tocht gepland in Lapland.
Niet in de winter, niet in de herfst.
"Bij leven en welzijn" ga ik in 2020 na een solo wintertocht opnieuw in de herfst naar Sarek en zal ik mogelijk opnieuw een uitnodiging plaatsen om mee te lopen.
Dit jaar loop ik (mag ik hopen) vanaf midden augustus de HRP en daarmee zal voor een werkende mens het verlof zijn opgesoupeerd voor dit jaar.
foto's