Over zand uit eigen land (en even daarbuiten)

Bijna één jaar was het stil op mijn blog.
Het is niet zo omdat de laatste tocht hier beschreven vroegtijdig is afgebroken dat ik er de brui aan heb gegeven en mijn trekking materiaal op tweedehands sites is terecht gekomen.
Gewoon geen zin gehad om in mijn pen te kruipen.

In de loop van vorig jaar heb ik mij voornamelijk bezig gehouden met het begeleiden van enkele binnenlandse tochten onder het vaandel van Hiking-Advisor.
Kort na mijn terugkeer uit Zweden heb ik eind maart een tweedaagse in eigen achtertuin gelopen waar een groepslid een kort verslag van heeft gemaakt.
Van de gemeente had ik de toestemming gekregen om op een speelveld onze tenten op te slaan. Geen slechte locatie op wandelafstand van café de trappisten waar we nog tot laat "verpoosden" om in het duister terug te keren naar onze slaaplagers. De nachtelijke uitstraling liet de temperatuur flink zakken. De opkomende zon zorgde voor het begin van opnieuw een stralende dag.
Daar is nog steeds veel moois te beleven in Kempenland.


Route


In mei organiseerden we een speedhike (of is het fastpacking?) over de Eisleck trail. Nog eerst met twee potentiële inschrijvers/kandidaten de kempentocht van hierboven op een dag afgemaald ter evaluatie van hun conditie. Heel toevallig waren beiden, elkaar niet kennend, veganist. Ik kan alleen maar respect opbrengen voor mensen die intern richtingaanwijzers  -van toegevoegde waarde-  hebben als bakens in hun leven. Daar is minder volk op afgekomen dan verwacht. Drempelvrees voor een toch een redelijk uitdagende snelle tred wandeling die binnen de drie dagen, (omslachtig openbaar vervoer inbegrepen) de 104 km lange route afmaalt tussen Kautenbach en La-Roche?

Ik maak kennis met ultra loper Mervyn specialist in deze discipline die in zijn extreme vorm ervoor zorgt dat door vermoeidheid en slaapgebrek, kabouters op het toneel verschijnen. Het zijn rappe lopers maar ook snel met de pen. Ze leverden zo maar even drie verslagen in.
De overnachtingen waren op camping woltzdal en op de inmiddels opgedoekte bivakzone van Engreux. Iedereen voelde het aankomen. Een dergelijke uit de hand lopende toestand kon niet blijven duren. Wat ik ook voelde op het eind van de tocht waren mijn voetzolen. Lange dagen, nattigheid en redelijk frisse temperaturen zorgden ervoor dat ik met een trench foot zat. Nog nooit zo'n gerimpelde sponzig vel gehad. Na een paar dagen terug op het droge viel alles terug in zijn gewone plooi.



Midden in de zomer ging het richting Nederlands Zuid Limburg. We liepen een tweedaagse Tussen gulp en geul. Een tocht die ik eerder al eens had verkend en nu de ondertitel D(w)alen in heuvelland mee kreeg.
Deze keer hebben we de (neolithische) slijpsteen van Slenaken wel gezocht en gevonden.

De route is uiteindelijk op verschillende punten aangepast tov mijn eerste verkenning. De boerderijcampings doen het goed daar. Geen vrije plaatsen meer te vinden zodat we maar een plek in de natuur hebben gezocht. Nu was het Eline die wat gedachten aan het papier heeft toevertrouwd om de herinnering levendig te houden.
Route (bij benadering)


In de herfst heb ik enkele verkenningen uitgevoerd om mee te helpen aan een wat groter project om een traject vast te leggen voor een meerdaagse tocht dwars door de Ardennen.
 Met de Hoge Ardennenroute heb je 261 km wandelplezier tussen de Hoge Venen en Bouillon)
Twee verkennende tochten gelopen tussen Trois Ponts -La Roche en La Roche-Carlsbourg. Voornamelijk over bestaande GR paden. Zeker het tweede stuk was redelijk onbekend. Heerlijk lange dagen gelopen met een minimum aan gerief.

Gewoon de atmosfeer absorberend onderweg. Cowboy kamp makend om dan weer vroeg in de ochtend  op pad te gaan wanneer de natuur nog wakker moest worden.  De evers met hun biggen die mijn pad kruisen. De beverdammen in Eau de Martin-Moulin bij Achouffe. De mij aangapende koeien, trekkend door de beukenbossen bij Saint Hubert.

Door kleine dorpjes. De uiteindelijke route is mede doordat Joery er zijn schouders heeft onder gezet, een juweel geworden met veel minder asfalt en je de mogelijkheid hebt om hem deels over water af te leggen.


Ik sloot het Hiking Advisor jaar af met een Winterse verkenning van de duinengordel .
Opglabbeek bestaat niet meer. Sinds dit jaar wordt met Oudsbergen de fusie Opglabbeek, Meeuwen,Gruitrode bedoeld. We beklommen het hoogste zandduin dat onder een dun laagje sneeuw lag.

Overnachten deden we op de bivakzone van Opitter. Net kort genoeg bij het dorp om een voor sommige erg vermoeiende dag af te sluiten met een drankje in het Brouwershof. Tegelijk het bevoorradingspunt van water voor de volgende dag.

Route


Inmiddels is het 2019 en zette ik mij als begeleider in het spoor van Veerle die een Winterbivaktocht had uitgestippeld.
Het had een wintertocht moeten worden maar de temperaturen waren dat weekend, nadat de zon aan haar tocht over het firmament was begonnen eerder zomers te noemen.
Gewoonlijk is er altijd wel iemand in de groep die fysiek tegen zijn grenzen aan loopt. Deze keer waren alle inschrijvers in een goede conditie en is niemand in de problemen geraakt.


De camping is een aanrader als je weg wil blijven van de mega campings die je soms vindt langs de grotere rivieren.
Het verslag is van Lien. Je vindt er ook de gpx van de gelopen route.


Eind april organiseer ik voor hiking advisor een twee daagse voor mensen die hun eerste stappen willen zetten in het lopen van meerdaagse tochten en willen proeven hoe het is om op het eind van de dag je tent op te zetten op een afgelegen plek om dan de volgende dag je tocht verder te zetten. De verkenning heb ik al achter de rug. Deze keer wordt het grensgebied tussen Nederland (Valkenswaard) en België (Hamont) verkend. Overnachten doen we op een bivakzone. Er zijn nog plaatsen vrij. Wat houd je tegen om mee aan te sluiten?(inmiddels volzet)
http://hikingadvisor.be/kalender/grensoverschrijdende-bivaktocht-over-de-groote-heide/

Reacties

Populaire posts