Fietsend door het landschap: Parijs-Zoersel

Het Pieterburen pad in fiets versie hebben we al eens afgelegd. Van hotel naar hotel. Voor het eerst onderneem ik een meerdaagse fietstocht waar ik zo kort mogelijk bij mijn eerste liefde blijf van zelfvoorzienende meerdaagse bivaktochten. Wandelschoenen worden omgeruild voor fietsvelgen. En dan zo zelfvoorzienend mogelijk. Nu begin oktober, een week mooi najaarsweer wordt verwacht. Ik vink “fietsen naar Parijs aan” als optie. Ik hou niet van de drukte in de steden. Aankomen in Parijs en dan nog daar een nacht moeten blijven steekt mij tegen. Ik doe hem dus omgekeerd. Bijkomend voordeel is dat op dag drie een stevige ZW wind mij een duw in de goede richting geeft.

Zondag 2 oktober

Zondagmiddag nam ik thuis afscheid. Met de fiets naar Antwerpen om daar met drie overstappen naar Erquelinnes te sporen. Wat marge genomen omdat sommige overstappen erg krap leken. Op voorhand had ik al mogelijke bivakplekken aangeduid en waar mogelijk was ik al eens met de Google auto langsgereden om de situatie ter plaatse op te meten.

Vanaf Erquelinnes fiets ik de grens over naar het franse stadje Maubeuge. Een mooi grasveld gezien in de voorbereiding maar dat was buiten de eigenaar gerekend. Een zware terreinwagen komt aangereden terwijl ik aan het zoeken was naar een verborgen plekje. Zijn raampje gaat naar beneden. Ik probeer hem voor te zijn: Af het niet mogelijk is om hier mijn tent op te zetten? Niet toegestaan ‘interdit’ in het frans maakt dat ik af moet druipen. Op naar de volgende plek die ik nog achter de hand had. Het park aan de buitenrand van Maubeuge had verschillende opties. Nog wat te vroeg op de avond fiets ik nog even langs het station om aan de automaat een ticket af te drukken voor de eerste TER trein naar Paris Nord. Met een bank in de buurt maak ik mijn avondeten en bij valavond kruip

ik weg en zet mijn tent op.

Maandag 3 oktober

Het is nog donker wanneer ik de tent opbreek. Open hemel geweest waardoor ik de tent nat opberg. Het is nog stil in het station.

Niet simpel om mijn fiets de trein in te hijsen. Bij de oude treinen werd nog geen rekening gehouden met een ‘lage instap’. Met wat wringen is het gelukt om mijn fiets in het bestaande compartiment te plaatsen.

Aan de voorkant van het station word ik aangeklampt door een sjacheraar die mij probeert goedkope sigaretten te verkopen. Er lopen er wel meer rond als ik een tijdje de scène voor het station waarneem. Ik zoek de kortste weg naar Canal de Ourcq en geleidelijk aan verwijderde ik mij van de stad. Aan een openbaar toilet vul ik mijn watervoorraad aan.

Om zo onafhankelijk mogelijk te blijven had ik zeven liter water bij. Gelijk is mij duidelijk dat elke extra kilo verplaatst moet worden en dat kost energie. Op de site https://www.laatvoorheteten.nl/naar-parijs-dag-5/ zag ik een sfeerfoto van Notre Dame de la Nativité de Champlieu. De vlakke ondergrond deed me dromen van een ideaal bivakplekje, een eindje van de bewoonde wereld. Het was 15u toen ik op mijn eindpunt kwam. Veel te vroeg in de namiddag om mij te installeren. Omdat ik hier teveel in het zicht zou blijven doorgefietst naar het volgende punt. De galloromeinse resten bij Champlieu.

Een goede keuze. Tegen 17 u stelde ik mijn tent op. Geregeld stopte er toch nog een auto en kreeg ik bezoekers over de vloer die de resten kwamen bezoeken.

Dinsdag 4 oktober

Het is nog schemerdonker wanneer ik op mijn fiets stap. De horizon kleurt rood. De zon moet nog aan zijn weg beginnen over het uitspansel. Gisteren al gemerkt dat het met volle bepakking het een stukje trager gaat dan ik gewoon ben. Ik zie het als een ervaringstocht. Hopelijk houdt mijn simpele fiets het. De droom van een echte trekking fiets draag ik al enkele jaren met me mee. Bij Laniscourt mijn water aangevuld bij een pleintje met een openbaar toilet. Laon vond ik te druk en ik kon er niet snel genoeg uit weg zijn en daarna de trieste aanblik van een veldweg waar aan sluikstort gedaan.... Onderweg het niet kunnen laten om bij de bakker in Hary twee koffiekoeken te kopen. Dat heb ik wel verdiend met al die hoogteverschillen onderweg. 11 uur later heb ik mijn eindbestemming bereikt in een bosje iets voorbije  La Longue Rue de Haut.Door de inspanningen onderweg heb ik er niet altijd even goed van kunnen genieten.

Woensdag 5 oktober

Vandaag overnacht ik op Belgische bodem. Met wat geluk wordt ik vandaag ondersteund door een wat strakkere nw wind in de rug. Uitgerust en met de blik op gisteren voel ik mij een tevreden mens. Veel kan er niet misgaan vandaag. Er zal wat minder inspanning van mij worden gevraagd. Ik kan mijn tent droog inpakken. dat zou anders zijn geweest mocht ik mij in open veld hebben gezet. Er hangt veel atmosfeer in de lucht en adem de lucht met grote teugen in terwijl ik in rustige cadans de trappers rond laat draaien. Het ganse bereik van mijn schakelapparaat nodig gehad en nog had ik gisteren enkele momenten dat ik af ben moeten stappen. Mijn rollerbrakes piepen als gek en zijn moeilijk te doseren waardoor ik toch vaart moet minderen op lange afdalingen. Wanneer ik in het dal en uit het Foret Domanial de Saint Michel Thierache fiets steek ik de Belgische grens over.  Ik kom een andere fietser tegen met fietstassen. Turend op zijn kaart. Vraagt voor de zekerheid de weg naar Frankrijk. Op zijn stuur herken ik de gids ’fietsen naar Parijs’. Hij komt uit Zierikzee. In Mariembourg hou ik halt en besluit een koffie te gaan drinken in taverne les tilleuls. Mijn watervoorraad moet worden aangevuld in de aanloop naar de nacht. Er staat een andere trekkingfiets met volle bepakking aan de deur. Zet me bij de man aan tafel. Hij is al verschillende maanden onderweg. Nu op de terugweg van de Noordkaap. Achter een week is hij terug thuis. Een nieuw plan voor volgend jaar is al gemaakt. Dan wil hij naar gibraltar fietsen. Nadat ik heb afgerekend vraag ik aan de caféhoudster of ze mijn bussen wil vullen. Ze vult een bus voor de helft met de melding dat het zo wel voldoende moet zijn. Ik mag afdruipen. Niet erg sympathiek madam!! Het gaat vooruit op de ravel. Eenmaal aan de maas bij Dinant valt het op hoe laag ze nog staat.

Overal langs zijn oever zijn ze druk in de weer met het herstellen van de oevers en de sluiswanden. Ik zit door de gunstige wind verschillende uren voor op schema en laat de bivakplek langs de oever van de maas die ik op het oog had schieten en fiets verder naar Namen. Bij Profondeville kom ik een WC huisje tegen. Publiek of verbonden met de horecazaak weet ik niet maar de kraan hangt lekker hoog boven de wastafel zodat ik zonder moeite mijn bussen kan vullen. Ik besluit ergens op de Ravel tussen Namen en Hoegaarden halt te houden voor een laatste overnachting. Als het kan naast een van die rustbanken om comfortabel mijn eten op te kunnen eten.

Goede gok achteraf gezien. Onderweg kom ik nog een wandelaar tegen met volle bepakking. Ik kon, toen ik hem voorbij reed mij niet voorstellen dat ik de leuk zou vinden. Dan zou ik mijn mindset bij moeten stellen.

Donderdag 6 oktober

Het is nu gewoon uitfietsen tot thuis. Nog 100 km verwijderd van thuis. Ik verlang naar een douche. Ik lig nog in mijn tent als ik een snelle fiets voorbij hoor zoeven. Het woon werk verkeer is op gang gekomen. Zelf moet ik nog een tijdje met licht rijden. Voorbij Hoegaarden wordt ik getrakteerd op een mooie zonsopgang. Sta even stil om ze vast te leggen.

Veel foto’s heb ik niet gemaakt. Dat was ook niet de bedoeling. Gewoon eens ervaren hoe het voelt om mij nu eens met een fiets te verplaatsen en het landschap wat sneller aan mij voorbij te zien schieten. Bij het station van Aarschot  hou ik een korte pauze bij de broodjeszaak, bestel me iets en telefoneer naar huis. 504 km verder en na 5000 hoogtemeters draai ik met een voldaan gevoel mijn straat in.